Rośliny wysokogórskie

Oreofit, (gr. óros ‘góra’, phytón ‘roślina’) – roślina wysokogórska. Nazwą tą określa się gatunki roślin, które główne centrum swojego występowania mają w górach powyżej górnej granicy lasu. Rośliny te posiadają szereg przystosowań umożliwiających przetrwanie im w trudnych, wysokogórskich warunkach.

• Górna granica lasu – naturalna granica występowania drzew o pokroju drzewiastym w górach, zależna od czynników klimatycznych, morfologicznych i siedliskowych. Wyznacza górny zasięg regla górnego. W pobliżu górnej granicy lasu świerki stają się coraz niższe, las rzednie. Powyżej rozciągają się zarośla kosodrzewiny, olszy kosej lub hale - łąki górskie
• piętro kosodrzewiny (piętro kosówki) – zarośla, kosodrzewiny i ziołorośla
• piętro halne (piętro alpejskie) – roślinność zielna, głównie murawy)
• piętro turniowe (piętro subniwalne, piętro turni)

Warunki życia roślin w górach

Warunki życia roślin w górach zmieniają się wraz ze wzrostem wysokości nad poziomem morza. Do czynników wpływających na wegetację roślin należą też:

• znacznie skrócony okres wegetacyjny (w piętrze turniowym - 4 miesiące)
• niska średnia temperatura roczna
• duże wahania temperatur w okresie wegetacji i raptowne zmiany pogody (np. opady śniegu w pełni sezonu wegetacyjnego roślin)
• silne wiatry, w tym wiatry halne
• gruba pokrywa śnieżna
• duże różnice właściwości gleb na podłożu granitowym i wapiennym.

 

Przystosowania

• Rośliny wysoko górskie najczęściej są karłowate ich liście są przekształcone w ciernie.
• Epiderma jest zgrubiała, często pokryta włoskami.
• Ich cykl życiowy odznacza się szybkim przebiegiem, bardzo wcześnie dochodzi do zakwitania.
• Spadek zawartości wody w tkankach powoduje zmniejszenie aktywności metaboliczne
• Oreofity mają też tendencję do skupiania się w zwarte, gęste darnie, nazywane poduszkami.
• Charakteryzuje się po przez okrągły i wypukły, przypominający poduchę kształt.
• Rośliny tworzące takie poduszki, mają jeden mocny i gruby, silnie zdrewniały korzeń, który wrasta głęboko w szczeliny pomiędzy blokami skalnymi.
• Rośliny takie są bardzo drobne. Tworzenie tego typu gęstych i niskich skupień zabezpiecza przed silnym wiatrem, nadmiernym parowaniem oraz szkodliwym wpływem nagłych skoków temperatury.

Gleba przykryta taką poduszką, albo wcale nie przemarza, albo tylko do małej głębokości, dzięki czemu roślina może szybciej rozpocząć procesy wegetacyjne.   Gatunkami często tworzącymi darnie są lepnica bezłodygowa, mokrzyca rozchodnikowa, a także dwa gatunki skalnicy-tatrzańska oraz seledynowa.

 Szarotka alpejska

Skalnica gronkowa

Sit skucina

 Lepnica bezłodygowa